Herman van Bemmel (1939) is meer dan 20 jaar werkzaam geweest bij de (toenmalige) adviesraad van de regering op het gebied van de ruimtelijke ordening. Jarenlang was hij daar ook plaatsvervangend secretaris.
“Je levert af en toe forse kritiek op politiek en samenleving, die ik op waarde weet te schatten,” aldus Herman.In mei van dit jaar ontving ik een mail van Herman. Via de blog was hij ‘Uitdijend Bewustzijn’ op het spoor gekomen. Ik heb hem toen gevraagd of hij niet een recensie wilde schrijven. Tenminste, wanneer hij het boek de moeite waard zou vinden. En dat vond hij !
Naast rechten heeft Herman later nog theologie gestudeerd. U begrijpt het. Dat verklaart gemakkelijk waarom de titel ‘Uitdijend Bewustzijn’ hem nieuwsgierig maakte. Bovendien is op deze blog de gehele tekst van de achterflap afgedrukt. Daarin staat onder andere, dat het boek zich laat lezen als een roman, een spirituele ontdekkingsreis . . .
Zijn afstudeerrichting, sociale en politieke ethiek toont, naast zijn interesse, natuurlijk ook de manier waarop hij het boek gelezen heeft.
Graag wil ik er nog de volgende, persoonlijke noot aan toevoegen.
Sinds de dood van zijn vrouw (Aaltje van Bemmel) had ik Herman niet meer gesproken. In de vroege zomer van 2008 ontdekte Aaltje de Groentenhof. En zij heeft de Groentenhof heel wat klanten uit Voorschoten bezorgd. Moet gezegd, dat ze in het begin wel terughoudend, afwachtend was. Maar blijkbaar kreeg ze er vertrouwen in. Wellicht heeft u haar blog gevolgd; verleden jaar op 12 september 2010 is ze gestorven.
En nu komt Herman – en neemt u van mij aan, dat ik vooraf met niemand over het boek gesproken heb – via de blog bij ‘Uitdijend Bewustzijn’ terecht. En hij geeft er een lovende kritiek op.
U begrijpt dat één en ander mij tot nadenken stemt: Aaltje de tuin en Herman het boek !?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten